Vier romans en evenzoveel novellen schreef Marcel Möring tot op heden – een gestaag uitdijend oeuvre dat in 2007 culmineerde in de grote roman Dis, waaraan hij meer dan zes jaar had gewerkt. Op dit punt in de ontwikkeling van zijn schrijverschap kijkt Möring terug op het ontstaan ervan en op de thema’s die eraan ten grondslag liggen: het (voor)ouderlijk huis, het vertrek, de zoektocht, het ontheemd zijn, de thuiskomst. Hij dist herinneringen op aan zijn jeugd in Assen, zijn depressies, zijn vlucht in het schrijven, zijn literaire helden, en vertelt over de eerste keer dat zijn moeder hem confronteerde met zijn joods-zijn: ‘Als zij is uitgesproken ben ik niet meer wie ik ben. Ik ben iemand die na een reis is thuisgekomen, maar het huis vanwaaruit hij vertrok is er niet meer. Sterker: nu hij daar is aangekomen, weet hij niet eens meer zeker of het er ooit is geweest.’

In Ithaca is een glashelder essay over de wortels van Mörings schrijverschap, en hoe die onlosmakelijk zijn verbonden met de wortels van zijn leven.