Het is niet precies te voorspellen wanneer het zich zal openbaren, maar in Apocalyps, een nieuwe bundel verhalen van Arnon Grunberg, voelt het einde voortdurend als nabij.
Soms houdt het gevaar zich schuil in de eigen woonkamer, soms in een viskraam.
Of iemands wereld nu verwoest dreigt te worden door een familielid, Afghanistan, een priester, geliefde, Bulgaren, een kind, huisdier of collega: niemand is veilig in Grunbergs omineuze universum.

Het lucht op, het huilen en de koude tegels. Als hij klaar is, houdt hij zijn hoofd onder de koude kraan.
Hij doet de koelkast open en kijkt naar het restant van de taart.
De stilte is hier anders dan daar. Een auto in de verte. Er zoemt iets. Hij doet de koelkast weer dicht.
Zonder licht te maken sluipt hij als een kat door zijn woonkamer, alsof daar iets te vinden is wat hij nog nooit heeft gezien.