Het is 1969 en in het bescheiden zomerhuis van het gezin van de verteller klinkt ‘While My Guitar Gently Weeps’. Verderop ligt het landgoed van de Rabell-familie. Tegen de lijn van de sociale klassen in raakt de verteller bevriend met de zelfverzekerde Alex Rabell en krijgt hij later een stormachtige liefdesaffaire met diens zus. Maar onder het gepolijste oppervlak van de succesvolle familie gaat een schrijnend geheim schuil.

De zwavelgele hemel is een epische roman, die zich uitstrekt van de zongebleekte jaren zestig tot een duisterder heden.