Bavo Dhooge, drieënveertig en auteur van honderd boeken, besluit na zestien jaar te stoppen met schrijven. Bij het deleten van zichzelf stoot hij op
een Facebookprofiel, gewijd aan ‘Bavo Dhooge’. Het blijkt een eerbetoon aan zijn vader door diens laatste, geheime liefde. Het brengt de schrijver op het idee om herinneringen op papier te zetten aan de man die op zijn éénenveertigste stierf en ook de tweede, niet-geleefde helft van zijn vaders leven te fantaseren. Meer nog dan zijn vader tot leven te wekken, geeft hij daarmee uiteindelijk zijn eigen hergeboorte vorm. ‘Ik kwam tot de conclusie
dat de eerste helft van mijn leven was mislukt omdat het geslaagd was. Ik wilde weer verliezen. Mezelf verliezen.’