‘Ben je bekend met de stelling van de eindeloos typende apen?’ vraag ik.

Hij antwoordt niet.

‘Neem een aap en plaats deze in schrijverskostuum voor een typmachine. Instrueer het beest om steeds weer een willekeurige toets in te drukken. Het dier mag er zo lang over doen als hij wil. Het idee is dat de aap, als je maar lang genoeg wacht, op een gegeven moment wel op een combinatie van toetsen moet drukken zodat het een volledige kopie van een van William Shakespeares meesterwerken zal produceren. Dit is geen kwestie van creativiteit of genialiteit, maar een van verstreken tijd. Ik bespaar je de formule, aangezien jouw mensenhersens moeite hebben deze zo snel te snappen, maar ik vertel je wel het volgende: je denkt misschien dat je heel wat bent, maar die aap – dat ben jij.’


Vier op mysterieuze wijze verdwenen vrouwen, een reusachtige woontoren en een zelfvoldane robotingenieur. En dan, vooral eigenlijk, de tijd die doortikt. Journaliste Ava Zhang is op zoek naar sporen waarmee ze de vermiste vrouwen in Hongkong kan traceren. Maar wanneer ze steeds verder komt lijken niet alleen de verhalen van de vrouwen, maar ook de grenzen van wat het is om een vrouw te zijn alsmaar te vervagen. Totdat ze zich ervan bewust wordt dat de vermissingen in werkelijkheid slechts onderdeel zijn van een nog veel obscuurder project.

Nicky Runge (1992) studeerde aan de Universiteit van Amsterdam en promoveert momenteel aan de universiteit van Hongkong. Ze doet onderzoek naar de relatie tussen identiteit, taal en moderne kunst en schrijft naast haar studie essays en korte verhalen. Aap in pak is haar debuutroman.