‘Andreas Burnier, metselaar van de wereld’ van Elisabeth Lockhorn is de biografie van Andreas Burnier (1931-2002), die een leven lang ontheemd was. Als Joods kind werd zij in de oorlog in zestien verschillende onderduikgezinnen geplaatst, als ‘transgender avant la lettre’ worstelde zij met haar identiteit, hetgeen zijn weerslag vond in indringende romans als ‘Het jongensuur’, ‘Een tevreden lach’ en ‘De litteraire salon’. Wat Reve betekende voor de mannelijke homoseksueel, betekende zij voor de vrouwelijke. Als wetenschapper waagde ze het te vloeken in de Kerk van de Rede. In een tijd dat de ziel werd afgeschaft had zij de euvele moed het over de ziel te hebben.