Een genadeloze analyse van de collectieve sector en aanbevelingen voor een krachtig herstelprogramma.

Toen het eerste paarse kabinet in 1994 aantrad, leek het er even op dat er een frisse wind zou gaan waaien en dat de collectieve sector op de schop zou gaan. Maar het is na acht jaar bewind uitgedraaid op een diepe teleurstelling, want behalve op het gebied van de overheidsfinanciën (Zalmnorm) en de zedelijkheidswetgeving (homohuwelijk, euthanasie en abortus), is het een droevige puinhoop van niet-regeren geworden. Men heeft op de winkel gepast en dat is dat.
Het publieke domein en de collectieve sector verkeren na twee paarse kabinetsperiodes dan ook in een rampzalige toestan. De wachtlijsten in de gezondheidszorg zijn onverantwoord lang, het onderwijs bevindt zich in een zorgwekkende toestant, de veiligheid laat te wensen over, het Openbaar Bestuur heeft zijn geloofwaardigheid verloren, en ga zo maar even door.
In dit boek onderwerpt Pim Fortuyn de toestand van de collectieve sector na acht jaar paars bewind aan een genadeloze analyse. Uit burgerplicht in strijd tegen het Nederlands regentendom. En uiteraard laat hij zijn ongezouten kritiek gepaard gaan met heldere aanbevelingen voor een krachtig herstelprogramma.