De paradoxale charme van filmwetenschap is dat zij in een permanente identiteitscrisis verkeert. Van oudsher gold film als een technologische kermisattractie. Daarna ontpopte film zich als populair verhalen vertellend medium, als zevende kunst en/of als projectiescherm voor ideologische visies en filosofische reflecties. Door zijn brede bereik ontbeert cinema een pure essentie. Zijn eigenheid ontleent hij aan de raakvlakken met andere media: de aard van dit samenspel bepaalt wat film ‘is’. <br/><br/>In Kernthema’s in de filmwetenschap wordt de interactie belicht van film met media als fotografie, televisie, video, theater, literatuur, schilderkunst, muziek en met disciplines als psychoanalyse en filosofie. De verschillende visies op de status van film worden aangegrepen om een overzicht te geven van fundamentele benaderingen binnen de filmwetenschap. Uiteenlopende films worden daarbij besproken. The Matrix loopt als een rode draad door de studie, omdat de besproken kernthema’s aan het eind van elk deel steevast worden gekoppeld aan deze blockbuster.<br/>