Daaf is niet de knapste, niet de stoerste maar
Daaf en Dora passen als Duplo in elkaar.
Ze zijn onafscheidelijk. Samen nemen ze een
bijbaantje als tekstschrijver waardoor ze op
begrafenissen terechtkomen van mensen zonder
nabestaanden. Daaf en Dora fietsen week in
week uit naar de uitvaartdiensten, om deze
onbekende mensen toch een laatste eer te
bewijzen en een mooi afscheid te geven.
Op de fiets naar huis maken ze plannen voor
de toekomst. De toekomst samen. Op een dag
staat Dora achter de katheder zoals ze zo vaak
heeft gedaan, maar ditmaal is alles anders.
In de weken die volgen verliest Dora de grip
op alles wat ze zo zorgvuldig met Daaf had
opgebouwd. Vluchten is de enige optie, maar
hoe moet je verdwijnen als het geluk onder
de grond is begraven? Waar kun je heen als je
nergens wilt zijn?