Vertel het ze. Vertel ze wat er op het land gebeurt. Iemand moet het ze vertellen...

Toen ik jong was, waren er overal bloemen en roodborstjes, en vlinders kwamen af op de tijm die groeide op de rotsachtige kliffen bij de waterval. De beken zaten vol met karpers, de meren waren vol leven, en wij schaatsten daarboven...

Ik ben misschien oud en dom, maar ik vind het leuk om die dingen te zien. Maar je ziet ze niet meer. En hebzucht is de schuld. Hebzucht. En het wordt erger als niets verandert.

Vertel het ze.

Pastorale vertelt over een oud landschap dat dreigt te verdwijnen. Het is een kroniek van drie generaties op een kleine afgelegen boerderij die de oude wegen zagen veranderen en de velden hun vorm verliezen door krachten die ver buiten hun macht lagen. Het is een lied van bespiegeling en hoop, over het koesteren van het plattelandsleven in onzekere tijden. Het is het verhaal van een gemeenschap die zich vastklampt, van een klein leven vol betekenis, van een natuurlijke erfenis die ons allemaal raakt.