Dit boek werpt een nieuw licht op de vervolging van de joden in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog, èn op de wetenschappelijke literatuur die deze pregnante periode uit de Nederlandse geschiedenis tot nog toe behandelde.

Niet alleen rekent deze studie af met het dominante op Amsterdam geconcentreerde beeld, ook toetst zij voor het eerst grondig veel ideeën die in de geschiedschrijving ten onrechte doorgaan voor 'verklaringen'. De auteurs doen dit met behulp van vrijwel ongebruikt archiefmateriaal en een voor het onderwerp bijzondere combinatie van sociaal- en geschiedwetenschappelijke onderzoeksmethoden en -technieken.

Het gevolg is bijstelling of verwerping van veel opvattingen die lang als geaccepteerde kennis zijn beschouwd. Tegelijkertijd worden in deze studie nieuwe hypothesen ontwikkeld en getoetst, dit alles gecentreerd rond de vraag welke patronen er zijn te ontdekken in de mate waarin joden in de verschillende Nederlandse gemeenten erin slaagden de bezetting te overleven. De resultaten hiervan zijn zonder meer prikkelend en geven aanleiding tot verder onderzoek.