Iedere Nederlander komt bijna dagelijks wel een brug tegen, vanaf de weg of vanaf het water. De 'Canon van de Nederlandse brug' omvat een periode van tweeduizend jaar, onderverdeeld in acht tijdvakken, en belicht de historie van de bruggenbouw in Nederland vanaf doorwaadbare plaatsen in rivieren en waterlopen via houten ophaalbruggen en vaste stenen bruggen tot de toepassing van ijzer (en later staal) voor de eerste grote spoorbruggen en het gebruik van beton voor verkeersbruggen en viaducten.
Aan de hand van 43 'vensters' worden in de loop van de eeuwen de betekenis en het functioneren van bruggen beschreven en geïllustreerd, maar óók van viaducten (bruggen over wegen), ecoducten (bruggen voor de fauna) en aquaducten (waterweg over een weg). Veel aandacht gaat uit naar bruggen van de laatste tweehonderd jaar. Immers in die tijd raakten de ontwikkelingen in een stroomversnelling door de komst van de spoorwegen en de explosieve groei van het autoverkeer daarna. De laatste decennia is er, naast de techniek van de bruggenbouw zelf, ook steeds meer aandacht voor de vormgeving van bruggen.
Het beeldmateriaal in dit boek speelt een belangrijke rol, niet alleen als toelichting op de tekst, maar ook om de aantrekkelijkheid van veel bruggen te benadrukken. Na het lezen van deze canon zullen herkenning van en waardering voor de Nederlandse brug met u meereizen door het land. Kortom: bruggen, het blijft feest.