In 2001 heeft de Nederlandse regering bij monde van minister Rogier van Boxtel erkend dat Nederland zich in het verleden schuldig heeft gemaakt aan “grote onrechtvaardigheden” en “intense verontschuldigingen” aangeboden “voor het tot slaaf maken van mensen en voor de handel in tot slaaf gemaakten.” Bij de afschaffing van de slavernij hebben niet de slachtoffers, maar de daders van deze misdaad een financiële tegemoetkoming gekregen. Bij een andere misdaad tegen de menselijkheid – de holocaust – zijn de slachtoffers gecompenseerd. West Duitsland en Israel hebben in 1952 een Reparation Agreement gesloten waarbij de Duitsers een schadevergoeding hebben betaald voor de vervolging van Joden, de slavenarbeid in de concentratiekampen en de eigendommen die gestolen zijn van de Joden. Het gaat om een bedrag van DM 120 miljard.
De kern van deze studie is het inzichtelijk maken van de aard en omvang van de economische aspecten van het kolonialisme in Suriname. Econoom Armand Zunder heeft vier jaar doorgebracht in verschillende archieven om de gegevens te verzamelen voor de berekening van de omvang van de herstelbetalingen. Tegelijkertijd introduceert hij een geheel nieuwe benadering van de Surinaamse geschiedenis en maakt duidelijk welke belangengroepen in Nederland ruimschoots hebben geprofiteerd van het kolonialisme. Deze studie zet de geschiedschrijving van Suriname op zijn kop en laat tal van nieuwe gezichtspunten zien die tot nu toe bedekt zijn gebleven door studie die het kolonialisme in meerdere of mindere mate verdedigen.