In de herfst van 1998 ontsnapt de schrijver aan de dood, in de bergen van het Italiaanse Gran Paradiso. Na zijn herstel weet hij de motivatie voor zijn baan in het onderwijs niet te hervinden en neemt ontslag om fulltime als beeldend kunstenaar te gaan werken. Voorzichtig gaat hij ook opnieuw klimmen. De bergen brengen hem dichter bij zijn wezen en hoe hij in de wereld staat. In reflecties tijdens zijn tochten komt hij tot inzichten hoe hij geworden is wie hij nu is. Het bergland ontwikkelt zich van een terrein met fysieke uitdagingen, naar een landschap met nieuwe mogelijkheden. Gegrepen door het leven in een yurt, midden in de natuur, inspireert het hem om met een groepje vrienden een door hemzelf, artistiek vormgegeven bivakhut voor alpinisten te gaan bouwen. Daarvoor gaat hij een samenwerking aan met bewoners van een bergdorp in het Noord-Italiaanse Valpelline. Langzaam komen zijn twee passies, het bergland en de kunsten, samen in een natuurlijk thuis. De deur van deze thuisplek in de bergen is hier nooit op slot, als een ode aan vriendschap en bewondering voor het landschap.
Er rest hem nog één wens: van thuis in Nederland naar dit huis in de bergen te lopen. Een voettocht van 1100 kilometer met de traagheid van een nomade. Een weg die met name gekleurd wordt door een bonte verzameling van ontmoetingen en gesprekken. Ontwapenend en verrijkend, vanuit de visie van de welgestelden tot aan de daklozen. De pelgrim leert hoe het is om afhankelijk te zijn van anderen en ziet hun verhalen gespiegeld tegen die van hemzelf. Maar het gaat fout als een nieuwe crisis hem treft. Weet hij zich te hervatten en wat levert het hem uiteindelijk op?

Arjen Bakermans (1959) studeerde aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg. Naast zijn werk als beeldhouwer en keramist geeft hij lessen en organiseert hij workshops. In alle jaargetijden onderneemt hij trektochten door de Alpen en Pyreneeën, solo of met vrienden, en geeft daar lezingen over.