In de non-fictie roman Mijn NSB-opa vertelt de auteur het waargebeurde verhaal van zijn actief collaborerende opa die zelfs na de oorlog zijn strijd voortzet. Niet met geweld maar met juridische middelen roept hij de Nederlandse overheid ter verantwoording. Van de ruim 100.000 veroordeelde NSB'ers zijn er niet veel die dit durfden. Zijn vasthoudendheid leidde uiteindelijk tot Kamervragen.

Mijn NSB-opa is meer dan een familiegeschiedenis en biedt andere NSB-kinderen en -kleinkinderen beter zicht op een besmet maar vooral ook onderbelicht verleden.

Historicus Maarten van Rossem over Mijn NSB-opa:
"Deze roman wijkt fundamenteel af van het bekende, tragische verhaal van de kinderen van NSB'ers die er een leven lang niet in slaagden uit de schaduw van hun NSB-vader te komen. Mijn NSB-opa is een zeer leesbare, bijzondere familiegeschiedenis."

De auteur:
"Veel puzzelstukjes heb ik gelegd dankzij mijn vader. De laatste jaren van zijn leven is hij over de oorlog gaan praten. Deze zoektocht heeft ons ontzettend dicht bij elkaar gebracht. Dat voelt als de werkelijke opbrengst van al mijn inspanningen."

Een deel van de opbrengst van deze roman is bestemd voor Nationaal Monument Kamp Amersfoort, waar tijdens en na de oorlog verschillende familieleden van de auteur gevangen zaten.

Eindhovenaar Paul Strack van Schijndel (Rotterdam 1961) studeerde Taal- en literatuurwetenschappen in Tilburg en Communicatiewetenschap te Amsterdam. Het schrijven aan Mijn NSB-opa combineerde hij met zijn werk als docent SPECO Sportcommunicatie bij Fontys te Tilburg.