1979 - ‘Hoe kon je zo stom zijn?’ reageert haar moeder als Sandra opbiecht dat ze overtijd is. Om zichzelf en haar moeder de schande van een tienerzwangerschap te besparen, kiest ze overhaast voor een abortus. Ze denkt dat daarna alles weer normaal is.

2007 - Jarenlang drukt ze schaamte, verdriet en teleurstelling weg totdat de tranen zich niet langer laten tegenhouden. Net als ze is toegelaten aan het conservatorium, wordt ze door angst overspoeld en maakt ze bijna een eind aan haar leven. Wat is de kern van haar verdriet en gemis?

2012 - Sandra is op haar vijftigste meer in balans, maar zingen lijkt verleden tijd. Het contact met haar moeder verloopt stroef. Ze verlangt naar meer verbondenheid, maar eerst moet ze veel oud zeer opruimen...

Wat begint als dagboek voor verwerking van verdrongen verdriet, wordt een roman. Over eenzaamheid en schaamte, over de rode draad van zingen in haar leven, maar vooral over het herstel van familiebanden en de onverwoestbare liefde tussen ouder en kind.

Een openhartig, hartverwarmend en bijzonder levensverhaal over persoonlijke, spirituele en muzikale groei.
Josha Zwaan, auteur en schrijfcoach