In Stiefkunst delen de jongvolwassen Fleur en haar stiefmoeder Inge hun visie over scheiden, stiefouderschap en samengesteld zijn. Ze nemen je mee in hun eigen stiefwereld. Een wereld die ze allebei best wat vaker hadden willen delen met anderen, een wereld waarin zoveel mensen zich bevinden.
Stiefkunst is een verhaal voor ouders die gescheiden zijn of (nog) niet, voor stiefouders en jongeren met gescheiden ouders, maar het is ook een verhaal voor de buurvrouw, de vriendin van de stiefmoeder of een professional.

Dit boek staat vol met gedachten over rollen, (eerste) ontmoetingen, gedoe tussen ouders, stigma’s en nieuwe baby`s. Een boek dat gaat over rozengeur en giftige appels. Fleur en Inge delen hun gedachten met elkaar, maar ze hopendat hun openheid ook iets in beweging brengt bij een ander.

Als het gaat om scheiden en nieuwe relaties geloven Fleur en Inge in kunst, in het creëren van iets moois en betekenisvols. Net als bij een schilderij of een gedicht. Zeker geen kunstje of iets neps, maar iets unieks wat door mensen gemaakt is. Iets wat mensen mooi kunnen maken en een mens mooi kan maken.