Waarom zijn zovelen van ons een groot deel van de tijd zo gespannen? Waarom hebben we het gevoel dat onze persoonlijkheid wordt bedreigd? Is het omdat we ons leven thuis en op het werk leven volgens de rollen die men van ons verwacht en volgens de verwachtingen van anderen? We moeten, zoals een poëet ooit zei: 'een gezicht opzetten om andere gezichten te ontmoeten', en het construeren van deze persoonlijkheden zorgt voor spanning, angst en stress. Hoe vaak hebben we het gevoel dat onze tijd in de bar, aan het einde van de dag, of in de keuken of tuin in het weekend, omringd door geliefden, een tijd is om tot onszelf te komen?

We genieten ervan om spelletjes te spelen, we houden ervan om dingen te doen die niet verplicht zijn: een film kijken, een boek lezen of iets speciaals koken. Komt het doordat we het meest onszelf zijn als we spelen? Bevrijd van de eisen die het werk aan ons stelt en vrij van remmingen, zo onthullen we onszelf zoals we zijn. Deze vrijheid zorgt, paradoxaal genoeg, voor zelfonthulling, en geeft ons de ruimte om meer dan één soort persoon te zijn, om meer aspecten van onszelf te laten zien. Onze psychische realiteit kent veel lagen. We zien dit het best bij spelletjes waarbij kinderen ongeremd hun fantasie de vrije loop laten; en we ervaren dit zelf in gedachten door kunst, door naar muziek te luisteren, een boek te lezen, een film of toneelstuk te bekijken. In het proces om onszelf te worden - complex, veelzijdig, tegenstrijdig zelfs - ontwikkelen we empathie; door spel ontdekken we onszelf.