‘Mevrouw, ik heb geen goed nieuws. U heeft een kwaadaardige tumor met uitzaaiingen.’
Als een ongenode gast staat de ziekte in het middelpunt van haar leven. Titia beschrijft de verbijsterende maanden in 2010 die voorafgaan aan de te laat gestelde diagnose. De liefdevolle steun die ze van haar kinderen en familie krijgt, in deze ook voor hun zware tijd. Haar onzekerheid hoe nu verder. De chemotherapie, de bijwerkingen, het bijna opgeven en weer opkrabbelen, haar doorzettingsvermogen om vol te houden. Een tweede tumor bij de kleine hersenstam wordt een jaar later vroeg ontdekt. Onderzoeken en bestralingen volgen.
Op een bijzondere manier werkt ze aan haar herstel, maar ze blijft een chronisch patiënt.
‘Geef niet op, met een dosis geluk opnieuw beginnen’: het is het leven waard.