Dit boek behandelt de verhouding tussen het privaatrecht en het publiekrecht. Over dit onderwerp worden de nodige normeringsdiscussies gevoerd. Deze studie echter staat primair in het teken van het publiekrechtelijk organisatierecht; het behandelt de verhouding tussen de rechtspersoon en het bestuursorgaan.
Binnen het kader van de bevoegdhedenovereenkomst vervullen het bestuursorgaan en de rechtspersoon beide een rol; het zijn twee verschillende rechtssubjecten op wiens handelen ook twee rechtsgebieden van toepassing zijn.
De auteur bespreekt de verhouding tussen het bestuursorgaan en de publiekrechtelijke rechtspersoon en gaat in op de vraag hoe deze verhouding zich in de juridische praktijk daadwerkelijk vormgeeft bij ‘normaal’ privaatrechtelijk handelen door overheidsrechtspersonen. Denk daarbij aan het sluiten van een koopovereenkomst tussen een overheidsrechtspersoon en een derde.
De auteur gaat vervolgens uitgebreid in op het arrest Amsterdam/Geschiere van de Hoge Raad (2009), en het daaruit voortvloeiende rechtsconcept ‘parallelliteit’: de eigenstandigheid van publiekrechtelijke en privaatrechtelijke afwegingskaders binnen een situatie waarin zij cumulatief noodzakelijk zijn om tot het gewenste resultaat te komen. In het arrest speelde bijvoorbeeld de situatie van een snackbarhouder die naast een reeds verleende standplaatsvergunning ook privaatrechtelijke toestemming nodig had van gemeente Amsterdam om daadwerkelijk zijn standplaats te kunnen innemen.
Tot slot plaatst de auteur de bevoegdhedenovereenkomst binnen het licht van deze parallelliteit en behandelt hij de problemen die uit het subjectverschil voortvloeien.