Uit het door de Hoge Raad in 2010 gewezen Hangmat-arrest blijkt dat medebezitters elkaar (en daarmee hun aansprakelijkheidsverzekeraar) op grond van artikel 6:174 BW aansprakelijk kunnen stellen voor uit een gebrekkige opstal voortvloeiende schade. Uit het recentere Imagine-arrest (Hangmat-II) vloeit daarentegen voort dat medebezitters van dieren geen enkele bescherming aan artikel 6:179 BW kunnen ontlenen, waardoor een gedeeltelijke schadeafwenteling middels een onderlinge aansprakelijkstelling voor hen juist niet tot de mogelijkheden behoort. Gelet op het door de Hoge Raad gehanteerde vergelijkbare toetsingskader en de daaruit voortvloeiende uiteenlopende relativiteitsoordelen, is het thans nog onduidelijk op welke wijze de Hoge Raad het personele beschermingsbereik van andere risicoaansprakelijkheden – zoals artikel 6:173 BW – zal gaan inkleuren. Deze studie voorziet in die leemte.

In dit boek bespreekt de auteur allereerst het ruime relativiteitsoordeel uit het Hangmat-arrest en het beperkte relativiteitsoordeel uit het Imagine-arrest. Aan de hand van deze jurisprudentie, de parlementaire geschiedenis en de (impliciete) gezichtspunten die de Hoge Raad vermoedelijk aan een Hangmat III-arrest ten grondslag zal leggen, onderzoekt mr. Valérie Beulen het wenselijke en voorzienbare personele beschermingsbereik van de in artikel 6:173 BW vervatte risicoaansprakelijkheid voor gebrekkige roerende zaken.

Naar aanleiding van de geconstateerde problematiek van het huidige op aansprakelijkheid gebaseerde stelsel beziet zij bovendien de effectiviteit van alternatieve vergoedingssystemen. Naar aanleiding van een onderzoek naar de reikwijdte en de opportuniteit van onder andere first-partyverzekeringen, waaronder de Franse GAV-schadeverzekering, wordt tenslotte bezien middels welk aanvullend of vervangend vergoedingssysteem de schadeafwenteling in het kader van letselschade in de particuliere (medebezitters)sfeer zo effectief en consistent mogelijk kan worden gerealiseerd.