Stella leidt een prettig leven, een gewoon prettig leven zonder geldzorgen. Met man en kinderen woont ze in een riant koophuis op IJburg. Leuke baan. Twee auto’s. Alles in orde.
Maar dan blijkt de relatie toch minder stabiel dan gedacht. Stella gaat met haar twee kinderen weg bij haar vriend, krijgt kanker en raakt in de crisis haar baan kwijt. Het leven verloopt ineens een stuk moeizamer. Want hoe vind je een betaalbaar huis en een nieuwe baan? Waar betaal je het overblijfgeld van de kinderen van? Waar haal je geld voor eten vandaan? Voor kleding? Voor… voor leven?
Ze gaat van loket naar loket en wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Haar wereld wordt steeds kleiner, ze belandt bij de voedselbank, raakt verstrikt in het net van formulieren en instanties en verbaast zich keer op keer over de inefficiëntie en bureaucratie die de wereld van de armoede in de greep houdt. Het is glashelder: armoede vereist niet alleen een ijzeren doorzettingsvermogen en enorme vasthoudendheid, maar bovenal veel moed om vol te houden en de hoop te bewaren op een toekomst.
In Wie geen geld heeft doet niet mee vertelt Stella haar verhaal. ‘Geef mensen een hengel, en geen vis,’ is haar vaste overtuiging. ‘Een stip op de horizon waar ze naartoe kunnen werken om weer onafhankelijk te worden.’
Wie geen geld heeft doet niet mee laat zien wat armoede met je doet. Maar het is vooral het inspirerende verhaal van Stella, die door alle ellende heen hoop blijft houden op een betere toekomst en langzaam maar zeker een weg uit de armoede vindt.

Over de auteurs:
Voordat Stella de Swart in de bijstand terecht kwam, werkte ze bijna dertig jaar in de modewereld als accountmanager. Inmiddels is het haar missie om het taboe rond armoede te doorbreken. Ze is een veelgevraagd spreker voor radio, tv, bladen en de krant en is deskundige op het gebied van armoede. Ze was ambassadeur van Stadspas Amsterdam, vrijwilliger bij Stichting Leergeld, en spreker op bijeenkomsten van de ING tot platform Wijzer in geldzaken. Louise Koopman schreef haar verhaal op. Zij schreef eerder Spijbelen doe je maar thuis en Het heilige moeten.