Ik was een actief, spontaan, vrolijk en positief meisje. Ik speelde saxofoon, veel opgetreden als muzikant/actrice. Bewegingslessen gegeven aan ouderen en zelf actief gesport. In 2012 kon ik dat niet meer, want ik werd ik ziek en kon op de een op andere dag niet goed lopen en ging het snel achteruit. Uiteindelijk heb ik bij de eerste uitvalverschijnselen van de benen 2,5 jaar in de rolstoel gezeten of achter de rollator gelopen. Daarna heb ik meerdere terugvallen gekregen.

Conversiestoornis werd er gezegd na een paar dagen onderzoek. Ik wist zelf niet wat het was. Het betekent dat de aansturing van prikkels in het lichaam niet meer klopt door stress, spanning en trauma. Het wil zeggen dat ik nooit goed naar mijn lichaam heb geluisterd en doorging zonder te kijken naar wat ik nodig had.

Ik heb uiteindelijk weer opnieuw leren lopen en mezelf opnieuw leren kennen. Door allerlei therapieën heb ik geleerd om te doen wat goed voor me is. Balans te krijgen in inspanning en ontspanning. Grenzen aangeven als het nodig is. Ik word hier sterker van en blijf veel meer mezelf. Blijf hoop houden en kijken wat je op dat moment nodig heb.