Als de Tsjechische Zuzana zich in 1942 voor het Jodentransport moet melden, neemt ze in het geheim een flard bladmuziek mee: het begin van de vijfde Engelse suite van Bach. In haar hoofd speelt ze de suite telkens weer af, die haar eraan herinnert dat er nog schoonheid in de wereld is.

Drie concentratiekampen lang wordt het papiertje niet ontdekt. Als Zuzana na de oorlog meer dood dan levend terugkeert naar Praag, probeert ze daar het onmogelijke te bereiken: wereldfaam als klavecimbelist, terwijl het communistische regime fel ageert tegen kunstenaars én Joden. Pas aan het einde van haar leven doet ze haar ontzagwekkende verhaal. Afwisselend vertelt deze grande dame van de Praagse lente over de kampen en het Tsjechoslowakije van na de oorlog, twee werelden die jarenlang onderbelicht zijn gebleven.