In de zomer van 1717 wordt in de bossen bij Zwolle een volkomen verwilderd meisje aangetroffen. Ze is uiterst schuw en stoot slechts rauwe klanken uit. Boeren weten haar met netten te vangen, waarna 'de wilde deerne' op kosten van het stadsbestuur wordt opgenomen in een logement. Het voedsel dat ze krijgt voorgezet, kan ze nauwelijks verdragen. Ze blijkt vriendelijk, maar niemand weet wie ze is en waar ze vandaan komt. Haar wonderbaarlijke verhaal trekt grote aandacht. In binnen- en buitenland wordt over haar gesproken en geschreven. Via haar opvallende uiterlijke kenmerken leidt het spoor uiteindelijk naar Antwerpen.

Op bijzondere wijze beschrijft Wim Coster de geschiedenis van het enige wolfskind dat Nederland heeft gekend. Het wolfsmeisje is de reconstructie van een fascinerend verhaal, maar gaat ook over religie, wetenschap en verbeelding, nieuwsgaring en gerucht, 'wilde kinderen' en wolfskinderen.

Wim Coster (1953) is historicus en was werkzaam in het onderwijs, de uitgeefwereld en het archiefwezen. Hij publiceerde verschillende boeken, waaronder De barones en de dominee.