Sinds de invoering van het Wetboek van Strafvordering in 1926 is de formele taakstelling van de strafrechter nauwelijks veranderd: hij is verantwoordelijk voor de volledigheid van het onderzoek en de waarheidsvinding, en heeft daarbij een actieve rol. De samenleving daarentegen is in bijna honderd jaar wél drastisch veranderd. Door onder meer de grote (politieke en media)belangstelling voor strafzaken, toegenomen mondigheid van burgers en meer polarisering in de rechtszaal, rijst de vraag of de rechter nog wel voldoende is toegerust om de hem toebedeelde taak naar behoren te ver vullen. Daarbij wordt met enige regelmaat en in uiteenlopende contexten gesuggereerd dat in Nederland de behoefte zou bestaan aan het Angelsaksische instrument van contempt of court om de positie van de rechter te verstevigen.

In dit onderzoek wordt gedetailleerd in kaart gebracht wat contempt of court inhoudt, waarbij het rechtsstelsel van Engeland en Wales centraal staat. Vervolgens worden de in Nederland bestaande waarborgen voor een goede strafrechtspleging geïnventariseerd en besproken met het oog op de potentie daar van voor de taakvervulling van de rechter. Tezamen vormen die twee studies de basis voor een vergelijking van de bevindingen uit beide rechtsstelsels, waarbij wordt onderzocht welke betekenis contempt of court kan hebben voor de Nederlandse strafrechtspleging.