Of ik het niet mis, is de immer weerkerende vraag. Een vraag die zich niet zo een-twee-drie laat beantwoorden. Zelf wil ik het er namelijk nooit over hebben, over de wereld van klatergoud en nieuwigheden die ik heel bewust de rug heb toegekeerd. Mijn allergie was er immers niet alleen een voor de schmink, maar ook een voor het medium en bij uitbreiding voor de media.

Zodra mensen je in een doosje hebben gestopt, etiket erop en klaar, raak je er niet meer uit. Dus zat ik daar nog altijd, in dat nieuwsdoosje dat me zo beknelde, en kon ik evengoed een poging wagen om de zaak uit te leggen. Hoe dat beter doen dan een blik achter de schermen bieden? Geen intellectuele betogen, wel mijn werkelijkheid, mijn reactie op het nieuwsbedrijf, onmiddellijk en minimaal gefilterd weergegeven door middel van mijn dagboeknotities.

Sigrid Spruyt was een Vlaamse journaliste bij de openbare omroep van 1989 tot 2010. Ze was zestien jaar te zien op tv als anker van Het Journaal. In het begin was haar werk een jeugddroom die uitkwam, maar na verloop van jaren bleek het onverenigbaar met haar wezen.