Eerste monografische tentoonstelling ooit gewijd aan de barokmeester Theodoor Rombouts (1597-1637) de onterecht vergeten ster van het Vlaamse Caravaggisme. Rombouts was een gevestigde waarde in het Antwerpse kunstenaarsmilieu, maar kwam na zijn vroege dood in de vergetelhoek terecht. Daar brengen we nu verandering in. We plaatsen Rombouts in een nieuw perspectief en onthullen zijn cruciale rol in de genreschilderkunst, met een tentoonstelling die belooft te verrassen én te overrompelen

De jonge Antwerpenaar migreert aan het begin van de 17de eeuw naar Italië, waar hij geïnspireerd raakt door de baanbreker Michelangelo Merisi da Caravaggio (1571-1610) en diens opvolger Bartolomeo Manfredi (1582-1622). Terug in Antwerpen ontwikkelt Rombouts een geheel eigen artistieke identiteit. Hij weet Noord en Zuid subliem te versmelten, en groeit uit tot een gevestigde waarde in het Antwerpse kunstenaarsmilieu.

Rombouts krijgt tijdens zijn leven veel erkenning, maar zijn carrière eindigt abrupt wanneer hij in 1637 sterft, amper veertig jaar oud. De grote aandacht voor Antwerpse barokgoden Rubens en Van Dyck duwt zijn artistieke kwaliteiten onterecht naar de achtergrond van de kunstgeschiedenis. Maar in het MSK zijn we de meester niet vergeten. In 1860 is de 'Allegorie van de vijf zintuigen' het eerste kunstwerk door een niet-levende kunstenaar dat aangekocht wordt door het museum, en vandaag heeft het museum daarnaast nog twee andere belangrijke werken door Rombouts in collectie: de 'Allegorie van het Schepengerecht van Gedele', Rombouts' grootste doek, en de 'Bij de tandentrekker', een typisch carravageske waarschuwing tegen sjarlatans. Dat laatste werk wordt speciaal voor de tentoonstelling gerestaureerd