De maan weerspiegelt het licht van de zon. Waterdruppels dragen het licht en spiegelen deels hun omgeving. Een mens kan zichzelf er zomaar in herkennen.

Onlangs is er een 'herfstbundel' verschenen. Deze eerste dichtbundel is geschreven n.a.v. het heengaan van de moeder van de auteur. Dat boek heet: 'Zij is mijn moeder, gedichten als mémoires'.

De gedichten in deze tweede bundel ('Spiegelend oppervlak, gedichten als lichtdragers') zijn bedoeld om een mens overdrachtelijk 'op te warmen'. Daarom is deze dichtbundel eigenlijk een 'winterbundel'.

De gedichten willen reflecties zijn van én op de mens en haar ook een spiegel voorhouden. Maar meer nog: ze zijn bedoeld om een venster te zijn op Hém, die louter Licht wil zijn.

Thema's die in deze dichtbundel naar voren komen, zijn: mens, wereld, nacht, genade, God, Jezus, liefde, licht en Kerst.

Koert Koster (1973) studeerde filosofie en theologie aan de Vrije Universiteit en de Universiteit van Amsterdam. Hij is getrouwd met Marleen Koster-Dekker. Samen hebben ze een zoon Jens. Ze wonen in Hazerswoude-Rijndijk.

Meer publicaties zijn te vinden op hun website www.koertenmarleenkoster.nl