Wanneer zijn we echt gelukkig, echt tevreden, we streven dagelijks naar het ultieme en sommigen onder ons slagen ook in die opzet, maar net dan, wanneer we denken echt gelukkig te zijn, ontbreekt er iets, voelen we ons niet meer tevreden. Achtervolgt door hebzucht willen we steeds meer, onze honger is haast onverzadigbaar. Toch is het echte geluk soms dichterbij dan we denken, zit het verpakt in enkele zinnen, een wind die waait, een vogel die ons zingt, in een bloem die ons haar schoonheid deelt, maar we zien het niet. Slechts zij die vanuit de donkerte het licht weer aanschouwen beseffen echt wat beide woorden betekenen. Slechts zij die de eenvoud boven het klatergoud vereren weten wat Barts bedoeld met deze titel. Voor hen horen beide woorden samen, slechts zij weten echt hoe het voelt zoals het zinnelijk is bedoeld: Gelukkig Tevreden.