In de jaren ‘30 van de vorige eeuw zagen de Nederlandse Spoorwegen zich genoodzaakt honderden kilometers aan spoorlijnen voor reizigersvervoer te sluiten en op te breken of tot een marginaal goederenspoortje te degraderen. De koude saneringen van de jaren zestig en zeventig maakten aan die laatste categorie vaak definitief een einde. Helemaal verdwenen is een spoorlijn echter nooit. Door de uitgebreide infrastructuur blijven er altijd restanten over. Niet zelden zijn spoortracés nu in gebruik als fietspad. En anders verraden de tot woningen omgetoverde stationsgebouwen, de zwaar uitgevoerde bruggetjes of de her en der nog aanwezige overwegwachtershuisjes de spoorse geschiedenis. Speurtochten over tracés en langs relicten van verlaten spoorlijnen zijn vaak ook reconstructies van wat ooit was en leveren verrassende ontdekkingen op. Geen wonder dat ‘spoorwegarcheologie’ zich in veel belangstelling mag verheugen.Twee kenners hebben tientallen opgeheven spoorlijnen in Nederland systematisch onderzocht en de restanten ervan in beeld gebracht. Daarnaast hebben zij archiefmateriaal en beelden uit het verleden opgespoord, waarmee de geschiedenis nog meer reliëf krijgt. Een beknopte geschiedenis van de opkomst en ondergang van deze spoorlijnen maakt dit sfeervolle boek compleet. Met circa 400 afbeeldingen in kleur en zwart-wit