....... Zij zat opgesloten in een glazen vitrine en de rest van de wereld daarbuiten praatte tegen haar in een vreemde taal waar zij geen woord van verstond. En plotseling was alles leeg. Iedereen verdween en verder was er niks, helemaal niks behalve de dodelijke stilte. Ze voelde geen pijn, geen verdriet, geen vreugde, geen hoop. Ze kon het gekreun horen van haar ziel die haar ging verlaten en naar de eeuwigheid terugkeren, maar ze kon het niet tegenhouden. Zij had al haar krachten verloren, had geen gevoelens meer. Ze voelde niets, absoluut niets. Het leek op een verraderlijke aanval van epilepsie, een absence. En daarna, daarna leek alles onwerkelijk, alles was een raadsel. Daarna was alles vernietigd, alles was ziekelijk. Daarna ontdekte ze dat ze geen adem meer had, dat haar lichaam versteend was.