1968 was een gebeuren hors catégorie dat niet in de framing paste: te internationaal, te veel Vietnam, te progressief, te ludiek, te respectloos voor autoriteiten en natuurlijk iets te veel seks en rock-'n-roll. Dat was zo in de VS maar evengoed in Frankrijk, Italië en Duitsland. In België was Leuven '68 een keerpunt en een nieuw begin. Veel emancipatorische bewegingen vonden daar hun inspiratie en het gelijkheidsidee van de verlichting kreeg er een update. Vooral conservatief Vlaanderen heeft het moeilijk met die erfenis. Daarom maakte het van '68 een vijand en een karikatuur. In dit essay maakt Paul Goossens komaf met de karikaturen en legt hij tegelijkertijd de hypocrisie van de conservatieve restauratie bloot.

Met een voorwoord van Karel Verhoeven