Niet alleen in België en Nederland, maar in heel het Westen woedt er een discussie over de vraag of cannabis al dan niet moet worden gelegaliseerd. In deze studie wordt deze vraag niet met "ja" of "nee" beantwoord. Integendeel! Er wordt juist vlijmscherp in aangetoond dat dit de volstrekt verkeerde discussie is. Zij miskent niet alleen de complexiteit van het cannabisvraagstuk, maar wordt bovendien geïnspireerd door een slecht voorbeeld: de regulering van alcohol en tabak. Het debat moet daarentegen gaan over de ontwikkeling van een beleid waarin de belangen van de volksgezondheid en de rechtshandhaving zeker zo zwaar wegen als de economische belangen van overheden en bedrijven. Dit wil zeggen, een beleid waarin de voorkoming van cannabisgebruik - zeker bij jongeren - vooropstaat, waarin ruimte is voor persoonsgebonden medisch en recreatief gebruik van cannabis door volwassenen en waarin de (grensoverschrijdende) bestrijding van de illegale productie en distributie van cannabis alle aandacht krijgt. Dit opmerkelijke voorstel voor discussie berust onder meer op een grondige analyse van ontwikkelingen waarover in dit verband wel veel wordt gepraat, maar die niet worden onderzocht: de halfslachtige legalisering van cannabis in de Verenigde Staten, de afwijzing van de legalisering ervan in de Europese Unie en de mislukking van het Nederlandse cannabisbeleid. Hiermee is dit boek van belang voor iedereen die betrokken is bij de ontwikkeling van het drugsbeleid en bij de beheersing van de drugsproblemen. Door de breedvoerige analyses is deze publicatie ook heel geschikt voor het hoger onderwijs op deze terreinen.

Cyrille Fijnaut was gewoon hoogleraar Criminologie en Strafrecht aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, de KU Leuven en Tilburg University. Vooral in het kader van zijn onderzoeken op het terrein van de georganiseerde misdaad en van de bijzondere opsporingsmethoden besteedde hij veelvuldig aandacht aan de drugsproblemen en het drugsbeleid in Nederland en in de Europese Unie. Hij publiceerde geregeld over deze beide onderwerpen in nationale en internationale tijdschriften en bundels. Samen met Brice De Ruyver stelde hij in 2008 op verzoek van het bestuur van de Euregio Maas-Rijn een onderzoek in naar de drugsgerelateerde criminaliteit in dit "land zonder grenzen".
De resultaten van deze studie werden neergelegd in het rapport Voor een gezamenlijke beheersing van de drugsgerelateerde criminaliteit in de Euregio Maas-Rijn.

Brice De Ruyver (gewoon hoogleraar, Universiteit Gent) is sinds 2010 nationaal drugscoördinator, sinds 2002 lid van het wetenschappelijk comité van het European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction (EMCDDA) en sinds 2013 lid van de Reference Group on drug supply bij dit Europese Waarnemingscentrum. Voordien was hij expert bij de Belgische Parlementaire Werkgroep Drugs. Brice De Ruyver doceert al meer dan twintig jaar Drugsfenomenen en drugsbeleid aan de Universiteit Gent. Hij was promotor van tientallen drugsgerelateerde wetenschappelijke onderzoeken en publiceerde talrijke artikelen en boekbijdragen in de volgende domeinen: de VN-drugsverdragen, de samenwerking tussen justitie en de (drugs)hulpverlening, drugs en overlast, de overheidsuitgaven voor het drugsbeleid, de drugsgerelateerde criminaliteit en het drugsaanbod.