Suze Robertson (1855-1922) werd en wordt gerekend tot de grote kunstenaars van haar tijd; een radicale vernieuwer.

‘Ik troost mij ermee dat het beter is om bestreden te worden dan te worden genegeerd.’ Op tegenstand kon Suze Robertson inderdaad wel rekenen, als een van de eerste vrouwelijke beroepskunstenaars in Nederland. Robertson was vastbesloten te slagen. Ze bevocht een eigen plek in een door mannen gedomineerde kunstwereld en creëerde zelf de omstandigheden waaronder zij als kunstenaar succesvol kon zijn - ook al waren deze niet sociaal-maatschappelijk geaccepteerd.
Met haar expressieve schilder- en tekentrant bracht ze de kunst rond 1900 tot nieuwe hoogte. Uit haar
virtuoze materiaalopbreng spreekt een grote gedrevenheid, een simpelweg móéten. Lijn en kleur staan in haar werk niet langer alleen in dienst van een zo realistisch mogelijke verbeelding van de zichtbare wereld, maar worden ook dragers van emotie. Met deze persoonlijke zoektocht kondigde ze het einde aan van het impressionisme van de Haagse School en stond ze aan de wieg van de moderne kunst in Nederland; op weg naar het expressionisme.
Dit rijk geïllustreerde standaardwerk, dat 100 jaar na haar overlijden verschijnt, is de eerste
uitgebreide studie over het oeuvre van Robertson en haar plaats in de Nederlandse kunstgeschiedenis in de context van haar tijd.
In zeven hoofdstukken wordt op basis van nieuw en vernieuwend onderzoek naar haar werk, atelierpraktijk en leven een zo compleet mogelijk beeld geschetst van deze bijzondere en ten onrechte vergeten kunstenaar. Dit is de eerste uitvoerige monografische studie naar het leven en werk van Suze Robertson.
Deze monografie verschijnt bij de gelijknamige tentoonstelling in Museum Panorama Mesdag (24-09-2022 t/m. 05-03-2023).