In deze familiekroniek beschrijft Kerst Huisman het verhaal van de mooie schippersdochter Ariaantje Nieman, uit Ouddorp op Goeree-Overflakkee en haar nazaten. Toen ze zes was, stierf haar moeder. En toen ze zelf in 1924 stierf, pas 35 jaar oud, liet ze vier dochtertjes en een zoontje achter. Een van die dochtertjes, het derde kind, en haar zes jaar oudere zus spelen in het verhaal dat in dit boek wordt verteld een belangrijke rol. Het is een verhaal van gehavend worden door het lot of de omstandigheden, maar ook van veerkracht en levensmoed van eenvoudige vrouwen.
De directe aanleiding om dit boek te schrijven was de interessante en turbulente levensloop van de nu bijna honderd jaar oude Cora Paris-van Nes, kind van Ariaantje Nieman. Zij was ook zes toen haar moeder overleed. Zij woont al meer dan een halve eeuw in de bergen van Ticino, Zwitserland. Een aantal jaren geleden interviewde de schrijver haar uitgebreid over haar leven. Bij dat interview werd duidelijk, dat er achter haar verhaal een wereld schuilging van maatschappelijke ontwrichting en verdriet. Hierdoor ontstond het plan, zich verder in haar leven en dat van haar naaste verwanten te verdiepen.
Er is tegenwoordig veel belangstelling voor verhalen over 'gewone' mensen in een tijd dat oorlogen en crises als verwoestende stormen over de wereld zijn gegaan. Velen kunnen zich ook gemakkelijker met 'gewone' mensen identificeren dan met machtigen en beroemdheden. Zo zal dit verhaal behalve de direct betrokkenen ook anderen kunnen aanspreken.