In een brief van Eelco Runia die begin 2018 in NRC Handelsblad verscheen, legde hij uit dat hij ontslag nam bij de Rijksuniversiteit Groningen en wat hiervoor de reden was. De brief leidde tot veel commotie. Veel wetenschappers vonden het bevrijdend dat eindelijk eens iemand de kat de bel aanbond.

Runia’s beschrijving van regeldruk, protocollenfetisjisme en verantwoordingshysterie vond ook buiten de universitaire wereld veel weerklank. In 'Genadezesjes' laat hij zien wat iedereen weet maar niemand durft te zeggen, en analyseert hij op scherpe maar humoristische wijze de ontsporing van wat ooit een bolwerk van professionaliteit was. De vorm waarin Runia zijn boek gegoten heeft — brieven aan studenten, bestuurders, Kamerleden, belastingbetalers, collega’s, de bedrijfsarts — stelt hem in staat het fenomeen ‘universiteit’ vanuit verschillende gezichtspunten door te lichten.

'Genadezesjes' is enerzijds een feest van herkenning voor iedereen die bij een verbureaucratiseerde nonprofitinstelling werkt, terwijl het anderzijds ieders kijk op de universiteit voorgoed zal veranderen. Het boek eindigt met een tienpuntenplan waarin Runia aangeeft hoe we kunnen ontsnappen aan het politiek correcte kader waarin elke oplossing de volgende verslechtering is.