Hun vader vertelde altijd over een walvis die wel zes keer zo groot was als hun huis en die een geluid kon maken waarvan je botten konden breken. Die walvis, zei vader, zwom ooit rondom hun huis in het hoge koude Noorden.
Maar Cuno en Aia hadden de walvis nog nooit gezien of gehoord! Toch moest Cuno iedere dag aan de walvis denken en uren- en dagenlang tuurde hij over de zee en de ijzige vlaktes in de hoop de walvis te zien of te horen.
Als Aia op een dag verdwaalt op het smeltende ijs en Cuno haar niet kan helpen, komt er hulp vanuit de zee!

De fraai gestileerde illustraties geven de sfeer en de leegte van het ijzige hoge Noorden perfect weer.