De eerste bloemlezing met werk van Yves Namur in het Nederlands.



Nadat Namur in 1974 de poëzieprijs voor jongeren had ontvangen, viel zijn poëzie meermaals in de prijzen. Om het te houden bij de bundels in onderhavige bloemlezing: de Prix Jean Malrieu in 1992 voor een vroege versie van Het boek van de zeven poorten; de Prix Tristan Tzara in 2004 evenals de Prix Littéraire du Parlement de la Communauté Française in 2005 voor De omwolkingen van het hart; de Prix Mallarmé in 2012 voor De droefenis van de vijgenboom. In 2008 werd hij bekroond met de Prix International Eugène Guillevicvii voor zijn gehele oeuvre.



‘Je kunt de poëzie niet vangen in een definitie, hoe sterk of hoe diepzinnig die ook is, de poëzie is altijd elders,’ verklaart Yves Namur. Toch is het daarom niet onmogelijk om Namurs idee van de poëzie te benaderen. De dichter zelf heeft het over ‘een weidse ruimte die bestaat uit tegendelen. Wat mij betreft moet het gedicht inspelen op de wisselwerking tussen het Ene en het Veelvoudige. Misschien moet je het gedicht situeren in die veranderlijke ruimte tussen twee uitersten. Alsof het gedicht ontstaat in de tussentijd, de tussenruimte tussen in- en uitademen. Misschien ontstaat de poëtische ontroering voor mij ergens tussen die tegengestelde krachten.’