Het NAP staat sinds 1891 voor Normaal Amsterdams Peil. Het is ontstaan uit het Amsterdams Peil (AP), een van de vele lokale en regionale peilen die ons land vóór de twintigste eeuw kende. Het AP was gebaseerd op het gemiddelde zomervloedpeil van het IJ, gemeten in de periode 1 september 1683-1684. In de achttiende en negentiende eeuw werkten wetenschappers en landmeters aan de verbreiding van het AP. Op 18 februari 1818 verklaarde Koning Willem I het Amsterdams Peil tot referentiepeil voor de grote rivieren, nodig voor het waterpeilbeheer en de bouw van dijken, kanalen en andere projecten van nationaal belang. Daarna verspreidde het NAP zich verder. De Nederlandse methode van hoogtemeting op basis van een lokaal vastgesteld NAP werd op diverse plekken in de wereld overgenomen. In dit boek beschrijft Petra van Dam de geschiedenis van het NAP én hoe de metingen precies plaatsvonden.