Een vaak gehoorde oorzaak voor de tegenvallende resultaten met betrekking tot de onderwijskwaliteit is dat leraren onvoldoende wetenschappelijk onderbouwd te werk gaan. Onderzoekers en lerarenopleiders klagen dan dat wetenschappelijke inzichten over ‘wat werkt’ niet voldoende worden toegepast op de klasvloer. Sommige leraren zouden een didactiek toepassen die niet spoort met de wetenschappelijke consensus. Dat alles roept vragen op rond de verwachtingen die we van leraren mogen hebben omtrent hun omgang met wetenschappelijke inzichten.

In welke mate kunnen we van leraren verwachten dat ze levenslang op de hoogte blijven van wetenschappelijke inzichten? Hoe vertalen zich deze inzichten van theorie naar praktijk? Moeten leraren nauwkeurige uitvoerders zijn van wat wetenschappers voorschrijven of mogen we van leraren een eigen onderzoekende praktijk verwachten? Draagt de leraar daarbij individuele verantwoordelijkheid, of hebben intermediairs, teamgenoten en leidinggevenden daarin ook een rol te spelen?

In dit nummer bieden we oriëntatie in deze moeilijke kwesties.