Nooit eerder in de Europese geschiedenis bereikten zovelen een zo hoge levensstandaard en levensverwachting, een zo hoog opleidingsniveau, zo veel vrijheid en toegang tot zo veel informatie en communicatiemogelijkheden als nu. Toch woedt er een debat over de 'crisis van de democratie' en heerst er onbehagen over het politieke immobilisme. 

Acht eeuwen lang is in Europa gevochten voor politieke medezeggenschap. De democratische rechtsstaat is hier pas in de loop van de twintigste eeuw formeel gerealiseerd, maar zeker nog niet overal ingeburgerd en in veel opzichten alweer uitgehold. Politieke participatie is sinds 1200 onder impuls van emancipatiebewegingen in golven verruimd en telkens opnieuw onderdrukt. Steeds trachten gevestigde elites, ook de nieuwe, zich met alle middelen vast te klampen aan hun posities. 

Dit boek bekijkt de geschiedenis van Europese staten vanuit de opeenvolgende emancipatiebewegingen en onderzoekt waarom ze telkens weer vastliepen, van Portugal tot Rusland en van Ierland tot Sicilië. Gezocht wordt naar verklaringen van deze evoluties, maar ook naar indicaties van continuïteit naar het heden toe. Dat helpt om de huidige malaise te begrijpen.

Nederland is een mooi land, maar wel een heel erg aangeharkt land. Over elke vierkante meter is nagedacht en zijn talloze bestemmingsplannen geschreven. Zodra in ons land een plek dreigt te verloederen, komen gemeentes en projectontwikkelaars onmiddellijk in actie.

Daarom moeten we de plekken omarmen die zich niks van die Hollandse regelzucht lijken aan te treffen. Gebouwen die heerlijk onbekommerd staan weg te kwijnen, verloederde winkelcentra waar nog geen grootscheepse renovatieplannen voor zijn opgesteld en badplaatsen die eens iets van grandeur moeten hebben uitgestraald, maar waar nu alleen de snackbar nog goede zaken doet.

Inclusief tips en kaarten met inspirerende fiets-, wandel- en scootmobiel routes!

‘Ergens in dit duister’ van Natascha Wodin is het huiveringwekkende vervolg op ‘Ze kwam uit Marioepol’, het hartverscheurende boek over Wodins moeder.

“Ik was tien jaar oud toen mijn moeder zich in oktober 1956 in de Regnitz verdronk. Op dat moment was mijn vader niet thuis. Minstens twee weken lang lag het lijk van zijn jonge vrouw in een koelcel, terwijl er vergeefs naar hem werd gezocht.”

Hij duikt ten slotte op. Voor het jonge meisje Natascha blijkt de terugkomst van haar Russische vader geen troost, maar het begin van een ijzingwekkende dwaaltocht door het naoorlogse Duitsland. Een treurige jeugd, alleen draaglijk omdat de oudere Natascha er met enige humor over kan schrijven. En al die tijd zwijgt haar vader, Duits leert hij niet, contact met haar wil hij amper – en nooit, nooit spreekt hij over wat hij onder de terreur van Stalin, onder de nazi’s, in het Duitse vluchtelingenkamp heeft moeten meemaken.

De dood van haar vader is voor Wodin de aanleiding om het verhaal over hem te schrijven.

In Lichtjaren vertelt Hans Rooseboom hoe de fotografie vanuit het niets uitgroeide tot het invloedrijke, door bijna iedereen beoefende en overal aanwezige medium van nu.

Hij laat zien hoe foto’s gemaakt, bedoeld, verspreid, bekeken, gebruikt en misbruikt zijn. Zo maakte men zich al in 1890 zorgen over de privacy die door camera’s geschonden werd en is het manipuleren van foto’s veel ouder dan Photoshop.

Na twaalf hoofdstukken zal de lezer anders en beter naar foto’s kijken en ze ook beter begrijpen

Niets minder dan een filosofische sensatie: het langverwachte vierde deel van Foucaults 'Geschiedenis van de seksualiteit' is nu in het Nederlands vertaald.

In 'Bekentenissen van het vlees' analyseert Michel Foucault het denken en het spreken over seksualiteit in de vroegchristelijke tijd. Volgens de gangbare opvatting zou deze periode in het teken staan van de puriteinse moraal, met haar nadruk op kuisheid en maagdelijkheid, maar Foucault nuanceert dit beeld. Kerkvaders als Paulus en Ambrosius waren allerminst eensgezind over de verhouding tussen seksuele onthouding en de noodzaak om in het huwelijk kinderen voort te brengen. Langzaam maar zeker verandert het lichaam gedurende deze periode in ‘vlees’, met alle geheimen, protocollen en zelfbeheersingstechnieken van dien.

Net als in de eerdere delen van Geschiedenis van de seksualiteit laat Foucault zien dat het discours over seksualiteit geen vaststaand gegeven is, maar een historisch ontstane constellatie waarvan de toekomst open is of op zijn minst opengemaakt kan worden door de precieze vormen van kritiek waarvan Foucault in zijn oeuvre een voorbeeld geeft.

Vertaald en toegelicht door Arthur Hartkamp

In de eerste helft van de negentiende eeuw, in de Pauselijke Staat, een van de reactionairste staten van Europa, richtte de dichter Giuseppe Gioachino Belli een monument op voor het gewone volk van Rome. Hij deed dat in een epos van meer dan tweeduizend gedichten in de hechte structuur van het klassieke Italiaanse sonnet, maar geschreven in de volkstaal van Rome (het Romanesco).

Alle aspecten van het volksleven komen aan de orde, dikwijls in de vorm van een korte monoloog of een kort gesprek, wat de gedichten heel levendig maakt. Hoofdthema’s zijn armoede en honger, de afhankelijkheid en rechteloosheid van het volk, het machtsmisbruik van de geestelijkheid en de willekeur van de rechtspleging. En verder alles wat met het geloof samenhangt, zowel de leer als de verschijningsvormen ervan in het dagelijks leven. Ook is er veel aandacht voor seks. En dat alles in een aanstekelijke en eigentijdse vertaling.

Een monument voor het gewone volk bevat een ruime selectie van 250 sonnetten. Rome komt eruit naar voren als de stad van zes p’s: papa, preti, principi, puttane, pulci e poveri – paus, priesters, prinsen, hoeren, luizen en armoedzaaiers.

De zestiger Simon Leyland heeft te horen gekregen dat hij nog maar kort te leven heeft. Hij verkoopt de uitgeverij in Triëst die hij na de dood van zijn vrouw ruim tien jaar heeft geleid, en vertrekt naar Londen. Daar is hij volwassen geworden, daar is hij ooit begonnen als vertaler, daar heeft hij zijn vrouw leren kennen en met haar twee kinderen gekregen. Daar heeft hij ook een huis geërfd van een oom.

Hij neemt de tijd om de brieven te herlezen die hij het afgelopen decennium aan zijn overleden vrouw heeft geschreven om te ontdekken wie hij geworden is. Het zijn schitterende brieven over liefde, verlangen, eenzaamheid en de kracht van de taal die in hun leven zo'n belangrijke rol heeft gespeeld. 

'Finse dagen' is de nieuwe roman van Herman Koch, bestsellerauteur van onder andere 'Het diner' en 'De greppel'.

In 'Finse dagen' keert hij terug naar Finland en zijn jeugd in Amsterdam-Zuid.

Na de publicatie van zijn wereldvermaarde 'Cultuur der Renaissance in Italië' gaf Jacob Burckhardt een bijzondere reeks colleges die voor het nageslacht bewaard is gebleven: 'Wereldhistorische beschouwingen'.

In zijn ‘intiemste werk’ (aldus Burckhardts biograaf) ontwikkelde hij een persoonlijke visie op de grote, vele eeuwen omspannende ontwikkelingen in de menselijke beschaving.
 

Otto Kadoke, de grensoverschrijdende psychiater uit 'Moedervlekken', is terug.

Nadat het verhaal van zijn alternatieve therapie door een bekende auteur te boek is gesteld en een bestseller is geworden, raakt hij verstrikt in een web van halve waarheden, interpretaties en leugens dat hem zijn baan kost - en zijn reputatie vernietigt.