Johan Rudolf Thorbecke (1798-1872) geldt als architect van de grondwet, de Nederlandse staatsinrichting en de parlementaire democratie. Hij wordt nog steeds aangeroepen in actuele politieke kwesties. Hij is de enige Nederlandse politicus met standbeelden in drie verschillende steden.

Wie was Thorbecke? Als halve Duitser en lutheraan uit een berooide Zwolse familie maakte hij in zijn eerste vijftig jaar een wetenschappelijke carrière, als classicus, filosoof, historicus en jurist.

Pas daarna ging hij in de politiek. Van 1848 tot 1872 legde hij als grondwetgever, Tweede Kamerlid en premier van drie kabinetten zijn wil op aan de Nederlandse politiek. Hij brak de macht van het bestuurlijke ancien régime en opende de weg naar modernisering.

Als compromisloze figuur tussen ‘karnemelkmannen’ was hij de eerste politicus die het land in kampen van vereerders en haters verdeelde. ‘Populair is alleen hij, die met zijn volk de fouten deelt.’

Hij gaf vorm aan de rechtsstaat, de parlementaire politiek, de constitutionele monarchie en de scheiding van kerk en staat. Hij richtte Nederland in.

In de eerste volledige biografie sinds jaren brengt Remieg Aerts deze intrigerende staatsman tot leven.

​Johan Andreas dèr Mouw (1863-1919) is een opmerkelijke verschijning in de Nederlandse literatuur. In vergelijking met de meeste andere dichters begon hij pas laat, rond zijn vijftigste, serieus met schrijven. Toch is zijn oeuvre aanzienlijk én zeer eigen.

Dèr Mouw was wel een generatiegenoot van de Tachtigers - en zijn poëzie toont ook enige verwantschap -, maar de gedichten zijn inhoudelijk volkomen anders. Zijn levensbeschouwing sluit aan bij de volgende generatie, die in haar gedichten een verbindend principe achter individu en werkelijkheid zocht. In zijn taalgebruik en beeldkeuze is Dèr Mouw juist een voorloper van de Forum-dichters uit de jaren 1930.

Opvallend is dat Dèr Mouw de kwesties die hij in zijn filosofische teksten behandelt, laat terugkeren in zijn gedichten. De rode draad in zijn leven en werk - de vraag naar de verhouding tussen ik en wereld - wist hij uiteindelijk alleen in zijn poëzie op een voor hem bevredigende manier te beantwoorden.

De Haagse Kunstkring organiseert een middag over Tsjechische literatuur, met als hoofdgast de jonge Praagse schrijver Marek Šindelka en vertalers Kees Mercks en Edgar de Bruin. 

Volg de link voor meer informatie.

Van harte aanbevolen!

In het programma Nieuwsuur is bekendgamaakt dat Wees onzichbaar van Murat Isik de winnaar is van de Libris Literatuur Prijs 2018! 

De bekroonde titel is gekozen uit een shortlist van zes genomineerde boeken. 

Wees onzichtbaar vertelt over de wanhopige strijd van een gezin tegen een tirannieke vader en is een prachtige coming of age van een sensitieve jongen die opgroeit in een onveilige wereld, gebaseerd op Murat Isiks eigen jeugd. Maar het is ook een schitterende en kleurrijke ode aan de Bijlmer.

De driejaarlijkse Theo Thijssen-prijs voor kinder- en jeugdliteratuur 2018 is toegekend aan Bibi Dumon Tak. Dat heeft de Stichting P.C. Hooft-prijs voor Letterkunde bekendgemaakt. 

Volgens de jury toont het oeuvre van Bibi Dumon Tak dat je om in vervoering te raken geen verzinsels nodig hebt:  ‘Vervoering bereik je met de blik van een kind – onbevangen, origineel en eerlijk – en de pen van een dichter – eigenzinnig, esthetisch en persoonlijk. En dan kijken, en schrijven. Datgene doen en datgene maken waarmee de literatuur zich van alledaagse tekst en taal onderscheidt. Die blik en die pen bezit Bibi Dumon Tak als geen ander.’

Thomas Erdbrink schrijft al jaren over zijn leven in Teheran. Zeventien jaar geleden verhuisde hij van Leiden naar de Iraanse hoofdstad, om daar kennis te maken met een voor hem volledig nieuwe cultuur.

Sindsdien brengt hij het leven van zijn stadgenoten naar de Nederlandse huiskamers door middel van zijn documentaireserie, Onze man in Teheran, en zijn columns voor Volkskrant Magazine. Hierin schetst Thomas een verrassend beeld van een land dat we enkel kennen uit het nieuws.