Opeen winderig kerkhof bij de zeekust wordt de kleine Pip door een verwilderd en woest man in de schemering aangegrepen, en krijgt de boodschap een vijl en proviand voor de verwoesteling te halen. – Zo is het ongehoord suggestieve begin van dit verhaal, dat verder van de ene wonderlijke situatie naar de volgende verrassing glijdt. De kleine Pip ontdekt dat de man die hem aansprak een ontsnapte gevangene is, en even later ontdekt hij dat het er twee zijn. Aan hun ontsnapping komt gauw een eind, aan de wonderlijke zaken niet. – Na enige tijd wordt Pip binnengeleid in het vreemde huis van juffrouw Havisham, een spookachtig verschijnsel in oeroude bruidskledij, wankelend rondlopend door een huis waar een s de tijd en alle klokken zijn blijven stilstaan – getuige de bruidstaart, middelpunt van een staatsievertrek, nu al sinds jaren de veilige woning van torren en spinnen. Daar ontmoet Pip de kleine Estella, een wees als hij. Door toedoen van juffrouw Havisham komt Pip in de leer bij zijn zwager Joe Gargery, een smid. Maar aan zijn smidsloopbaan komt spoedig een einde, als de heer Jaggers, advocaat uit Londen, Pip komt bezoeken met de mededeling dat een onbekende edelmoedigaard zijn opleiding tot "gentleman" zal bekostigen. Pip trekt naar Londen, en zijn nieuwe rijkdom stijgt hem lichtelijk naar het hoofd, maar niet zo of hij weet zich goede vrienden te maken uit de singuliere typen waarmee Dickens Londen bevolkt. Als Pip Estella weerziet, verliest hij definitief zijn hart aan haar, maar zij kan hem het hare er niet voor teruggeven, want zij heeft geen hart. – Pip tracht zijn leed door schulden te vergeten; wanneer hij daar al aardig in gaat slagen, verschijnt opeens zijn weldoener, en blijkt een zeer oude, en niet graag teruggeziene bekende te zijn. Het onverwacht verworven fortuin ontvalt hem even onverwacht. Hij vertrekt om overzee rust voor zijn hart te zoeken. – Aan het eind van het boek hervindt hij Estella en herdenkt hij samen met haar de onvervulde verwachtingen van het verleden.