In ‘Hersenorkaan’ van Ann De Craemer vertelt zij het verhaal van de depressie die haar een duistere kelder in trok. Het is een beklijvende, poëtische evocatie van de weg terug naar boven. Wrang maar ook met humor verhaalt ze over de donkerte, over haar angsten, over de surreële strijd met een ekster die een jaar lang als een schaduw boven haar hangt. Gelukkig is er de drang tot fotograferen, die haar naar buiten lokt. En de helende kracht van vriendschap en van de zee.