In een genadeloos eerlijk relaas vertelt Edith Bosch in Expeditie Edith over de hoogte- en dieptepunten van haar stormachtige carrière en over het leven na judo.

Mei 2010: judoka Edith Bosch viert haar verjaardag te midden van haar vrienden en familie. Iedereen is blij en vrolijk, behalve de jarige. Ze heeft alles: een prachtige sportcarrière, olympische medailles, een lieve vriend, een fijn huis. Maar gelukkig is ze niet. Het is nooit genoeg. Het moet altijd beter. Waarom?
Het gevecht dat ze dagelijks aangaat op de tatami, moet ze nu aangaan met zichzelf. Met vallen en opstaan leert ze een leuker, gelukkiger mens te zijn. En ze doet een belangrijke ontdekking: als je echt in de spiegel durft te kijken, kan dat ook goud opleveren.

De pers over Expeditie Edith:
- ‘Prachtig boek. Echt een aanrader.’ – Humberto Tan

- ‘Mooi inzicht in het leven van deze topvrouw.’ – Erben Wennemars

- ‘Edith Bosch schroomt niet om openhartig over zichzelf te schrijven en wekt ook niet de indruk zich te hebben ingehouden bij de beschrijvingen van haar soms onuitstaanbare gedrag. Dit alles maakt Expeditie Edith tot een prachtig en emotioneel beladen boek.’ – Friesch Dagblad

- ‘Hollywood op de mat. Dat was Bosch. Bosch gaf haar leven aan de judosport en vergat bijna dat er nog meer is.’ – Wilfried de Jong