Herman Hertzberger is een van de belangrijkste Nederlandse architecten. Tot zijn bekendste gebouwen behoren Centraal Beheer in Apeldoorn, TivoliVredenburg in Utrecht, het Chassé Theater in Breda, het ministerie van Sociale Zaken in Den Haag, internationale projecten zoals wooncomplexen in Duitsland en Japan en zijn vele scholen in binnen- en buitenland.

Maar niet alleen zijn werk is toonaangevend, ook zijn visie is van groot belang, juist voor deze tijd. Hertzberger richt zich op wat mensen nodig hebben: naast geborgenheid ook uitzicht, naast een eigen plek ook het gevoel deel uit te maken van een groter geheel. Hij wil als architect de ruimtelijke condities scheppen voor samenleven, en daarin is zijn manier van kijken en denken verwant aan de sociologie, het vak van schrijfster Christien Brinkgreve.

Brinkgreve schetst in dit boek een portret van Herman Hertzberger, ze gaat in op zijn visie en werk als architect, zijn achtergrond, de buurt waarin hij opgroeide, de personen die hem gevoed en gevormd hebben. De ruimte van Herman Hertzberger is een ontmoeting tussen de architectuur en de sociologie, en tussen mensen die elkaar al een halve eeuw kennen en tien jaar geleden opnieuw in gesprek raakten.