Franz Kafka wilde dat na zijn dood al zijn literaire werk (voor het overgrote deel nog ongepubliceerd) zou worden vernietigd. Dat is niet gebeurd. Sterker nog, er is geen schrijver uit de twintigste eeuw die meer tot de verbeelding spreekt dan juist hij. Met zijn naam wordt een meedogenloze bureaucratie geassocieerd, existentiële eenzaamheid, de pijnlijke onmogelijkheid zich te binden, groteske en bizarre verhalen, die even hilarisch als serieus kunnen worden opgevat. Van zijn naam is een
woord afgeleid dat (zeer uitzonderlijk voor een schrijver) voorkomt in de Dikke van Dale: kafkaësk. Hij schreef enkele romans en verhalen die tot het beste uit de wereldliteratuur behoren: Het proces, De gedaantewisseling, Het slot, Amerika. Zijn dagboeken zijn van een ongehoorde intensiteit. Maar als hij zijn zin had gekregen hadden we nooit van Franz Kafka uit Praag gehoord.