In 'Bekentenissen van een afvallig milieuactivist' geeft Paul Kingsnorth een radicaal andere kijk op natuurbescherming. Kingsnorth was jarenlang een kopstuk van de Engelse milieubeweging. Tegenwoordig gelooft hij niet langer dat de mensheid in staat is de o¬ffers te brengen die de wereld kunnen redden. Ook is hij het vertrouwen verloren in de milieubeweging. De natuurbeschermers van weleer hebben hun idealen ingeruild voor windmolenparken en zonnefarms; hun activisme draait niet langer om de bescherming van de natuur, maar om duurzaamheid en energietransitie. In dit boek beschrijft Kingsnorth zijn verdriet en woede over de teloorgang van de ongerepte natuur en zet hij deze om in een nieuwe visie die hij ‘duistere ecologie’ noemt. Deze visie staat ferm tegenover de overtuiging dat technologie ons kan redden. Ook pleit hij voor een hernieuwde balans tussen de menselijke en niet-menselijke natuur. Volgens Kingsnorth zijn we gaan geloven dat we boven de natuur staan, er niet langer deel van uitmaken. Onverschrokken stelt hij in dit toch hoopvolle boek confronterende vragen over hoe we leven en hoe we eigenlijk zouden moeten leven.