Het verkleinwoord in de titel van dit toch best lijvig boek is louter uit nostalgische overwegingen gekozen. Want een kwart eeuw geleden was het spoorboekje nog een onafscheidelijke kameraad van de treinreiziger. De dienstregeling van de spoorwegen was decennia de meest gelezen pocket tot hij in 2010 grotendeels overbodig werd door de digitalisering. In dit Asser Spoorboekje brengen we de lezer terug naar die tijd. Het boek beschrijft de dienstregeling die gevolgd is door de plannenmakers om Assen op te nemen in het net van spoor- en tramlijnen. En dat is een wonderlijke geschiedenis. Want wie had gedacht dat de Eerste Kamer het in 1860 nog totaal overbodig vond om een spoorlijn door Drenthe te leggen? Want ‘tusschen Meppel en Groningen liggen geene plaatsen van genoeg belang’. En hoe er geploeterd is om de stad van tramverbindingen te voorzien toen de regionale trams eigenlijk alweer over het hoogtepunt heen waren?

Het wordt allemaal beschreven in dit Asser Spoorboekje, verluchtigd met bekende maar soms ook nog niet eerder gepubliceerde foto’s en illustraties en met persoonlijke herinneringen. Het boek houdt zeker niet op bij de gemeentegrens van Assen, want rails brengen je tenslotte meestal verder weg dan de fiets je kon brengen. En de verhalen stoppen ook niet bij het verdwijnen van het NS-spoorboekje. Want het mag dan allemaal met stoom zijn begonnen, het eindigt er ook mee. Want staat de stomende stationshond Mannes niet symbool voor de roemrijke historie van het spoor dat Assen flink heeft geholpen om een echte stad te worden? De nu 30 jaar oude Asser Historische Vereniging en de auteurs wensen iedereen veel lees- maar vooral ook kijkplezier.