Het Perzisch, dat met behulp van een aangepast Arabisch schrift wordt geschreven, is een Indo-Europese taal en dus verwant aan het Nederlands en de meeste andere Europese talen. Het is niet alleen de officiële taal van Iran, waar het Farsi heet, maar ook van Tadzjikistan, waar het Todzjiek wordt genoemd. En onder de naam Dari is het de tweede nationale taal van Afghanistan. Daarmee is het Perzisch thans de taal van een kleine negentig miljoen mensen. Historisch gezien is het Perzisch eeuwenlang de belangrijkste cultuurtaal geweest van grote delen van islamitisch Centraal-Azië en het Indo-Pakistaanse subcontinent. De rijke en gevarieerde Perzische literatuur heeft model gestaan voor zowel de literatuur in het Urdu, de taal van de moslims in India en Pakistan, als delen van de klassieke Turkse literatuur.

Deze Perzische grammatica bevat een inleiding over de geschiedenis van deze belangrijke taal. Vervolgens wordt de grammatica op zo'n manier behandeld dat de lezer die kennis opdoet die nodig is om Perzische teksten te kunnen lezen en te begrijpen. Een register en een lijst Perzische woorden besluit deze handzame en overzichtelijke grammatica.

Prof. dr. J.G.J. ter Haar (1941) is hoogleraar Perzische taal en cultuur aan de Universiteit van Leiden. Van zijn hand verscheen een studie over de mysticus Ahmad Sirhindi (1564-1624), hij vertaalde romans uit het Urdu en Perzisch, en schreef voor uitgeverij Bulaaq Volgelingen van de Imam; een kennismaking met de sji'itische islam (1995).